Sunday, January 3, 2016

ប្រាសាទ​ភិមានអាកាស


ប្រាសាទ​ភិមាន​អាកាស​ជា​ប្រាសាទ​មួយ​ដែល​កសាង​ឡើង​អំពី​ថ្ម​ភក់​នៅ​លើ​ជើង​ គ្រឹះ​ថ្ម​បាយ​ក្រៀម​មាន​បី​ជាន់​ស្រដៀង​នឹង​ប្រាសាទ​ពីរ៉ា​មីដ ​។ ​កម្ពស់​នៃ​ជើង​គ្រឹះ​ប្រាសាទ​វិមាន​អាកាស​ទាំង​បី​ជាន់​ប្រហែល​ជា ​១២​ ម៉ែត្រ​ មាន​សណ្ឋាន ជា​បួន​ជ្រុង​ទ្រវែង​មាន​ជណ្តើរ​ចោត​ទាំង​បួន​ ផ្នែក ​។ចំណែក​ឯ​ផ្លូវ​ចូល​ទស្សនា​ព្រះរាជ​វាំង​ត្រូវ​ដើរ​ឆ្លង​កាត់​ជើង​គ្រឹះ​ ឡើង​លើ​ព្រះ​ពន្លា​ខ្ពស់ ទៅ​តាម​ជណ្តើរ​គ្រុឌ​ព្រោះ​ព្រះ រាជ​វាំង​នេះ​តាំង​នៅ​លើ​ព្រះ​ពន្លា​ខ្ពស់​ពេល​ណា​យើង​ឡើង​ទៅ​កាន់​ព្រះ​ ពន្លា​នឹង​ឃើញ​បដិមា​ផុស​រូប​សិង្ហ​រចនា​បថ ​សម័យ​បាយ័ន​ឈរ​យ៉ាង​អង់​អាច​នៅ​ក្បាល​ជណ្តើរ​ទាំង​សង​ខាង​ ។ ​នៅ​លើ​ព្រះ​ពន្លា​នេះ​នៅ​មាន​ស្លាក​ស្នាម​ការ​សង់​ព្រះ​ពន្លា​ក្នុង​ រជ្ជ​កាល​ព្រះ​បាទ ជ័យ​វរ្ម័នទី  ៧ ​ដែល​គេ​ប្រើ​សម្រាប់​រាជ​ការ​ត្រួត​ពល​ឬ ប្រារឰ​ពិធី​ខាង​សាសនា​ផ្សេង​ៗ។ បច្ចុប្បន្ន​នេះ​មិន នៅ​សេស​សល់​ស្លាក​ស្នាម​ទៀត​ ឡើយ ​ព្រោះ​សំណង់​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​អំពី​ឈើ ​។

តើ​ប្រាសាទ​ភិមានអាកាស​មាន​អ្វី​ទស្សនា​ខ្លះ ?
ប្រាសាទ ​ភិមាន​អាកាស​តាំង​នៅ​លើ​ជើង​គ្រឹះ​ខ្ពស់​បី​ជាន់ មួយ​ជាន់​ៗ​មាន​កម្ពស់​បួន​ម៉ែត្រ​ ។ ​ជាន់​ក្រោម​បង្អស់​មាន​ទទឹង ​២៨​ ម៉ែត្រ​នៅ​ជួរ​ទិស​ខាង​ជើង​-​ត្បូង​ ចំណែក​បណ្តោយ​ប្រវែង​ ៣៥ ​ម៉ែត្រ ​នៅ​ជួរ​ទិស​ខាង​កើត​-​លិច​។ ជើង​គ្រឹះ​ប្រាសាទ​ទាំង​បី​ជាន់​ជា​ផ្លូវ​ឡើង​ទៅ​កាន់​ប្រាសាទ​បាន​ដែល​មាន​ ជណ្តើរ​នៅ​កណ្តាល​ជើង​គ្រឹះ​ទាំង ​៤ ​ទិស។​ប៉ុន្តែ​ភាគ​ច្រើន​បាក់​ស្ទើរ​ អស់ ហើយ​កន្លែង​ដែល​នៅ​មាន​សភាព​ ល្អ​បំផុត​ គឺ​នៅ​ផ្នែក​ទិស ​ខាង​លិច​។​ផ្នែក​ទាំង​ពីរ​នៃ​ជណ្តើរ​ឡើង​អម​សង​ខាង ​ដោយ​បដិមា​ផុស​រូប​សិង្ហ​និង​រូប​ដំរី​នៅ​មុខ​ជើង ​គ្រឹះ​ទាំង​បី​ជាន់​។តួ​ប្រាសាទ​លើ​ជើង​គ្រឹះ​ជាន់​លើ​បង្អស់​ផ្នែក​ក្រៅ​ ជា​រោង​ ថែវ​ ធ្វើ​អំពី​ថ្ម​ភក់​ ផ្នែក​ក្នុង​ជា ​តួ​ប្រាសាទ​សង់​លើ​ជើង​គ្រឹះ​មាន​កម្ពស់ ​២,៥ ​ម៉ែត្រ​។
តាម ​អ្នក​ដំណើ​រចិន​ឈ្មោះ ​ជីវ ​តា​ក្វាន់ ​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា ​នៅ​ក្នុង​ប្រាសាទ​នេះ​ស្តេច​នឹង​ត្រូវ​យាង​មក​ផ្តុំ​ជា​មួយ​នឹង​នាង​នាគ​ ក្បាល​ ៩​ដែល​ប្រែ​ក្រឡា​ជា​ស្រី​ស្អាត ​រាល់​យប់​តាម​ពង្សាវតា​បាន​តំណាល​ត​ៗ​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ស្រទាប់​មជ្ឈដ្ឋាន​ជន​ ជាតិ​ចិន​ ដែល​មក​រស់​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ ព្រះ​នគរ​សម័យ ​នោះ ​។
ស្រះ​ទឹក​ហ្លួង ​ មាន​សណ្ឋាន​រាង​ ៤​ ជ្រុង​ទ្រវែង​មាន​ទទឹង ​៤៥​ ម៉ែត្រ​ បណ្តោយ ​១២៥ ​ម៉ែត្រ ។ ​គែម​ស្រះ ​ជា​ថ្ម​ភក់​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​ជា​ច្រើន​ជាន់​ ចោត​ចុះ​ផ្នែក​ខាង​ក្រោម​ ។​ គេ​ជឿ​ថា ​ស្រះ​នេះ​កសាង​ក្នុង​រជ្ជកាល​ព្រះ  បាទ​សុរិយ​វរ្ម័នទី ១ ហើយ​ឆ្លាក់​រូប​បន្ថែម​ក្នុង​រជ្ជកាល​ព្រះបាទ​ជ័យវរ្ម័នទី ៧ ។
នៅ ​ត្រង់​បរិវេណ​ខាង​ត្បូង​នៃ​ស្រះ​មាន​កំពែង​វែង​ត​ទៅ​ទិស​ខាង​លិច​បន្តិច​គេ ​សន្និដ្ឋាន​ថា ​កំពែង​នេះ​សាង​ឡើង​ដើម្បី​បាំង​ដី​ពី​ប្រាសាទ​ ភិមាន​អាកាស​កុំ​ឱ្យ​ហូរ​ចុះ​មក​ស្រះ​។​ចំណុច​ ដែល​គួរ​ឱ្យ​ស្ញប់​ស្ញែង​នៃ​កំពែង​នេះ​គឺ​រូប​ចម្លាក់​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ ​ហើយ​មាន​រូប​ខ្លះ​ស្រដៀង ​នឹង​រូប​ចម្លាក់ ​នៅ​តាម​ជញ្ចាំង​ទី​ព្រះលាន​ ស្តេច​គម្លង់ ។
ស្រះ​ទឹក​ខាង​កើត​ នៅ​ទិស​ខាង​កើត​នៃ​គោបុរៈ​ខាងជើង​។មាន​ទទឹង​ ២០ ម៉ែត្រ​បណ្តោយ​៤០​ម៉ែត្រ​មាន​សណ្ឋាន​ជា​ស្រះ​ថ្ម​ភក់​ដែល​មាន​ជម្រៅ​៤,៥​ ម៉ែត្រ​ ។ គេ​ជឿ​ថា​ស្រះ​នេះ​គឺ​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ព្រះ​រាជ​វាំង​ដែល​កសាង ​ឡើង​ក្នុង​បរិវេណ​នេះ​លើក​ដំបូង ​។
របៀង​និង​ស្រះ​ទឹក​ខាង​លិច​នៃ​ស្រះ​ទឹក​ហ្លួង​នៅ​ខាង​លិច​គោ​បុរៈ​ខាង​លិច​។ ​ខាង​ក្រៅ​ជា​កំពែង​ថ្ម​ បាយ​ក្រៀម​មាន​លក្ខណៈ​ទ្រុឌ​ទ្រោម ​។
បន្ទាប់ ​មក​ទៀត​ជា​ស្រះ​ទឹក​ខ្នាត​តូច​និង​របៀង​ទាប​ៗ​ហើយ​ចំណុច​ដែល​គួរ​ឱ្យ​ស្ងប់ ​ស្ងែង មួយ​កន្លែង​ទៀត​គឺ​រូប​ចម្លាក់​នៅ​លើ​កំពែង ។
របៀង ​ខាង​កើត​មាន​សណ្ឋាន​ជា​រូប​កាក​បាទ​មាន​សសរ​មូល​នៅ​ខាង​ក្រោម​ប៉ុន្តែ​ឥឡូវ ​នេះ​ត្រូវ​ដើម​ឈើ​ដុះ​គ្រប​ជិត​ស្ទើរ​អស់ ប្រសិន​បើ​យើង​ដើរ​ទៅ​ទស្សនា​មាន​ការ​លំបាក​បន្តិច ៕

No comments:

Post a Comment