លិង្គអន្តរធាន (ការសាបសូន្យ ភេទអ្នកបួស)

ព្រះ​ពុទ្ធសាសនា កាល​នឹង​សាប​សូន្យ ​ព្រោះ​អន្តរធាន​ ៥ យ៉ាង គឺ ៖
ក)- បរិយត្តិ​អន្តរធាន សាប​សូន្យ​ព្រះ​បរិយត្តិ,
ខ)- បដិបត្តិ​អន្តរ​ធាន សាប​សូន្យ​បដិបត្តិ,
គ)- បដិវេធ​អន្តរធាន សាប​សូន្យ​សេចក្ដី​ត្រាស់​ដឹង,
ឃ)- លិង្គ​អន្តរធាន សាប​សូន្យ​ភេទ​អ្នក​បួស,​
ង)- ធាតុ​អន្តរធាន សាប​សូន្យ​ព្រះសារី​រិក​ធាតុ ។

ដូចនេះសូមលើកលិង្គអន្តរធាន មកធ្វើការបកស្រាយដែលមានសេចក្តីសម្រាយដូចខាងក្រោម។
កាល​កន្លង​ទៅ ៗ, ការ​កាន់​បាត្រ​កាន់​ចីវរ, បត់ លា ឈាន ឈាន​ទៅ​មុខ ឈា​នថយ មើល​ទៅ​មុខ មើល​ឆ្វេង ស្ដាំ មិន​សម​រម្យ តាម​សមណ​សារុប្ប មិន​ជាទី​ជ្រះ​ថ្លា។ ពួក​ភិក្ខុ​ដាក់​បាត្រ​ត្រង់​អគ្គ​ពាហា (ចុង​ដើម​ដៃ) ត្រាច់​ទៅ ដូច​និគ្គន្ថស្សមណី​កាន់​បាត្រ​រលា​ឃ្លោក ។ ប៉ុណ្ណេះ លិង្គ​នៅ​មិន​ទាន់​អន្តរធាន ។ កាល​កន្លង​ទៅ ៗ ពួក​ភិក្ខុ​ដាក់​បាត្រ​អំពី​អគ្គពាហា​យួរ​ដោយ​ដៃ ដោយ​សង្រែក​ត្រាច់​ទៅ ។ កាល​កន្លង​ទៅ ៗ ភិក្ខុ​មិន​ជ្រលក់​ចីវរ កាត់​សំពត់​ធ្វើ​ចីវរ​ចោះ​តែ​ក្រវិល​ពិន្ទុកប្បៈ​ប៉ុណ្ណោះ​ប្រើ​ប្រាស់​ទៅ ​។

តមក, ចោះ​តែ​ក្រវិល មិន​ធ្វើ​ពិន្ទុ​កប្បៈ ។ តមក, មិន​ធ្វើ​ទាំង​ពីរ កាត់​តែ​សំពត់​ស្លៀក​ត្រាច់​ទៅ​ដូច​បរិព្វាជក ។ កាល​កន្លង​ទៅ ៗ ពួក​ភិក្ខុ​គិត​ថា គ្មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដោយ​សំពត់ ក៏​ចង​ខុទ្ទក​សា​ដកនឹង​ដៃ​ខ្លះ​នឹង​ក​ខ្លះ ផ្សើម​សក់​ឲ្យ​ទទឹក​ខ្លះ ចិញ្ចឹម​កូន​ប្រពន្ធ​ធ្វើ​ស្រែ​ចិញ្ចឹម​ជីវិត ។ កាល​នោះ​ជន​ណា​មាន​ទក្ខិណាទាន​ដល់​ជន​ពួក​នេះ ឧទ្ទិស​ចំពោះ​សង្ឃ​បាន​ផល​ច្រើន ។ ព្រះ​មា​ន​ជោគ​ត្រាស់ំ​ដៅ​រឿង​នេះ​ថា “ ម្នាល​អានន្ទ ក្នុង​កាល​អង្វែង​ទៅ​អនាគត​នឹង​មាន​ពួក​គោត្រភូ​កាសាវៈ​នឹង​ក ទ្រុស្ត​សីល មាន​ធម៌​អាក្រក់, ពួក​ជន​នឹង​ឲ្យ​ទាន​ក្នុង​គោត្រភូ​ទាំង​នោះ ; ម្នាល​អានន្ទ ក្នុង​កាល​នោះ តថាគត​ពោល​ថា សង្ឃគតា​ទក្ខិណាទាន​នោះ មាន​ផល​រាប់​មិន​បាន​ស្មាន​មិន​ត្រូវ” ។ តមក, កាល​កន្លង​ទៅ ៗ ពួក​ជន​នោះ​នាំ​គ្នា​ធ្វើ​អំពើ​ផ្សេង ៗ គិត​ថា​ការ​នេះ​នាំ​យឺត​យូរ យើង​មាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​វត្ថុ​នោះ ហើយ​ក៏​គ្រវាត់​សំពត់​កាសាវៈ​នោះ​ចោល​ក្នុង​ព្រៃ ។ ក្នុង​កាល​នោះ លិង្គ ឈ្មោះ​ថា អន្តរធាន ៕
................................
L'an 2500 du bouddhime, Par Preh Moha អ៊ុក-អ៊ន