KCD Khmer Krom: អត្ថន័យស្នេហានៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍បុរាណ និងសម័យទំនើប

នៅ ក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍ រឿងសាស្រ្តាល្បែងនានា ក៏ដូចជានៅក្នុងប្រលោមលោកសម័យទំនើបបញ្ហាស្នេហាជាបញ្ហាមួយដ៏ សំខាន់មិនអាចប្រកែកបាន ។ នៅក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍ ព្រះរាមនិងបរិវារធ្វើសង្រ្គាមជាមួយយក្សទសមុខព្រោះតែរឿងនាងសេដា រីឯនៅក្នុងរឿងពុទ្ធិសែន ឬរឿងនាងពីរដណ្តប់ នាងកង្រីឈឺដល់ស្លាប់ក៏ព្រោះតែបាត់បុរសជាទីស្នេហា រឿងផ្កាស្រពោន របស់លោកនូ ហាច ក៏ដូចគ្នាអ៊ីចឹងដែរ ។ នៅក្នុងរឿងបីសាចស្នេហា របស់លោកញ៉ុក ថែម នាងសារុន កើតចិត្តសងសឹកចង់សម្លាប់នាងសារីជាបង ក៏ព្រោះតែចៅក្រមរ៉ប ជ្រើសរើសនាងសារី ហើយនៅទីបំផុតក៏សម្លាប់ខ្លួនតែម្តង ។ ចំពោះរឿងទំទាវ ទោះបីនាងទាវបានបោះបង់ទុំចោល ហើយទៅរៀបការជាមួយម៉ឹន ឃួន វិញក្តីក៏សម្រេចសម្រួចទៅសុខចិត្តស្លាប់ទៅតាមទុំដដែលជាដដែល បើនិយាយពីរឿងកាកីវិញ ដែលជារឿងកើតមានឡើងនៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានអភិជន សេចក្តីស្នេហាមានលក្ខណៈប្រាដកនិយមបំផុតគឺប្រៀបបានទៅនឹងទស្សនៈ រាមច្ចនៈមហាបណ្ឌិត ឬរបស់លោកនាគ ប្រទិព្វ អ្នកដែលបានចងក្រងរឿង ស្រីហិតោបរទេស ដូច្នេះដែរ ។

តាម ការពិតទៅរឿងស្នេហាដែលអ្នកនិពន្ធទាំងនោះបានលើកឡើងសុទ្ធតែមាន លក្ខណៈខុសគ្នាទាំងអស់ ទោះជាយ៉ាងណាក្តីគេសង្កេតឃើញថាសេចក្តីស្នេហាដែលមានថាមពល ដ៏ខ្លាំងក្លាច្រើនជាសេចក្តីស្នេហាដែលជួបនឹងឧបសគ្គ ជួនកាលទៅជាឧបសគ្គសង្គម ឧបសគ្គគ្រួសារ ឧបសគ្គនយោបាយ ប៉ុន្តែបញ្ហាស្នេហាត្រីកោណមិនសូវបានត្រូវអ្នកនិពន្ធខ្មែរលើកយក មកលាតត្រដាងឲ្យបានពិស្តារប៉ុន្មានទេ ។

តើស្នេហាជាអ្វីទៅ បានជាបង្កើតរឿងច្រើនបែបនេះ?

នៅ ក្នុងរឿងរាមកេរ្តិ៍ សេចក្តីស្នេហាកើតចេញពីសម្ផស្សដ៏អស្ចារ្យគ្មានអ្វីអាចប្រៀបផ្ទឹម បានរបស់នាងសេដា គឺជាកម្មវត្ថុនៃការប៉ងប្រាថ្នារបស់អ្នកមានរិទ្ធិអំណាច គ្មានអ្នកមានរិទ្ធិអំណាចណាម្នាក់អាចបាត់បង់នាងបាននោះឡើយ ព្រោះសម្ផស្សដ៏អស្ចារ្យគ្មានពីរនេះក៏ជានិមិត្តរូបនៃអំណាច ដូច្នេះដែរ គឺអំណាចគ្រប់គ្រងទៅលើមនោសញ្ចេតនារបស់ស្ត្រីភេទ ទន្ទឹមនឹងអំណាចអាណាចក្រទាំងមូល ។ សេចក្តីស្នេហារវាងទុំនិងទាវជាស្នេហាដែលកើតចេញពីការរំភើបទៅ វិញទៅមក គឺស្នេហាម្យ៉ាងដែលពុំអាចឋិតថេរបានឡើយកាលណារស់នៅផ្អួមជូរ ជាមួយគ្នាយូរពេក ។ យ៉ាងណាមិញសេចក្តីស្នេហារបស់នាងកាកី ទៅលើរូបស្ដេចព្រហ្មទន្ត បានរលត់ទៅវិញព្រោះតែការអផ្សុក ប៉ុន្តែបានកើតមានម្តងទៀតនៅពេលដែលនាងកាកី មានការរំភើបទៅលើសម្ផស្សនៃបុរសម្នាក់ទៀត រីឯសេចក្តីស្នេហារបស់នាងកង្រីទៅលើពុទ្ធិសែនវិញគឺជាសេចក្តី ស្នេហាដាច់ខាត គឺស្នេហាដ៏បរិសុទ្ធដែលគេនាំគ្នាចាត់ទុកថាជាសេចក្តីស្នេហាពិតប្រាកដ ប៉ុន្តែដែលគ្មានអ្នកណាអាចសម្រេចបាន ។

ចំពោះ បញ្ហាដែលចោទឡើងនៅក្នុងរឿងស្នេហានេះ គឺស្ថិតនៅត្រង់ថាតើគូស្នេហ៍អាចស្រឡាញ់អ្នកណាម្នាក់ទៀតបានទេ នៅក្នុងករណីដែលគ្មានភ័ព្វសំណាងបានជួបគ្នា? គេមិនអាចឆ្លើយនិងសំណួរនេះដោយច្បាស់បានទេ ព្រោះអ្វីៗក៏អាស្រ័យនិងធាតុព្រមទាំងលោកទស្សនៈរបស់បុគ្គលម្នាក់ ៗដែរ ប្រការដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់គឺបាតុភូតនៃស្នេហាតាមការពិតគឺជា បាតុភូតនៃចិត្តសាស្រ្តតែប៉ុណ្ណោះ ជាពិសេសគឺបញ្ហាសង្គមចិត្តសាស្រ្តតែម្តង ការដែលគួរកត់សម្គាល់មួយទៀតគឺស្ថានភាពបរិយាកាសដែលបង្កើតសេចក្តី ស្នេហានៅក្នុងរឿងសាស្រ្តាល្បែងជាច្រើន តួអង្គបានជួបស្ថានការណ៍ជាច្រើន ហើយស្ថានការណ៍កំសត់នីមួយៗ តែងតែនាំមកនូវសេចក្តីស្នេហាថ្មីៗទៀត ប៉ុន្តែដែលសម្រេចសម្រួចទៅ គ្រប់គ្រង់ស្នេហាណាមួយក៏មិនបានដែរបើគេចង់បានទាំងអស់នោះ ហើយនៅទីបំផុតច្រើនចេញទៅធ្វើជាតាបស់ឥសីតាំងសីលរម្ងាប់កាម តណ្ហា ឬដោះស្រាយវិបត្តិនៅក្នុងគ្រួសារ ។

នៅ សម័យយើងនេះគេសង្កេតឃើញជារឿយៗថា សេចក្តីស្នេហាច្រើនតែកើតឡើងហើយរលត់ទៅវិញ ព្រោះបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ច បញ្ហាសង្គម បូករូមទស្សនៈអំពីជីវិតសម័យថ្មីដូចជាការអផ្សុក ការស្វែងរកការរំភើបថ្មីៗជាដើម ច្រើនតែជាកត្តាមួយដ៏សំខាន់ដែលពន្លត់ភ្លើងស្នេហាទៅវិញ បើពុំនោះសោតទេគឺជាការស្វែងរកអនាគត់ ដូចនៅក្នុងរឿងសុផាត របស់លោករឹម គិន ដូច្នេះដែរ ។ នៅត្រង់ចំណុចនេះគេអាចនិយាយបានថា អ្នកខ្លះសុខចិត្តមានវិបដិសារីជាងការសោកស្តាយ ៕